Kategoria ochronności HCVF

Identyfikacja formy ochrony

Opis

HCVF 1.1.1 - Lasy w rezerwatach

Rezerwaty

1.Bagno Nadrowskie

2.Jezioro Francuskie

3.Dylewo

4. Rzeka Drwęca

HCVF 1.1.2 - Lasy w parkach krajobrazowych

Park Krajobrazowy

Park Krajobrazowy Wzgórz Dylewskich

HCVF 1.2 - Ostoje zagrożonych i ginących gatunków

Ostoje:

ptaków i ssaków chronionych strefowo

Wykaz gatunków, dla których wyznaczono ostoje:

1. ptaki chronione strefowo: Bielik, Rybołów, Orlik krzykliwy, Kania ruda i czarna,  Bocian czarny,

2. ssaki:  Wilk

HCVF 2 - Kompleksy leśne odgrywające znaczącą rolę w krajobrazie, w skali krajowej, makroregionalnej lub globalnej

Obszary Natury 2000

1.Puszcza Napiwodzko-Ramucka

2.Ostoja Napiwodzko-Ramucka

3.Ostoja Doliny Drwęcy

4. Ostoja Dylewskie Wzgórza

HCVF 3.1 - Ekosystemy skrajnie rzadkie i ginące, marginalne z punktu widzenia gospodarki leśnej

Ekosystemy skrajnie rzadkie i ginące

Wykaz siedlisk, dla których wyznaczono ostoje:

1. Bory i lasy bagienne

HCVF 3.2 - Ekosystemy rzadkie i zagrożone w skali Europy, lecz w Polsce pospolitsze i występujące wielkoobszarowo, stanowiące ważne obszary gospodarki leśnej

Ekosystemy rzadkie i zagrożone

Wykaz siedlisk, dla których wyznaczono ostoje:

1. Żyzna buczyna niżowa,

2. Kwaśna buczyna niżowa,

HCVF 4.1 - Lasy wodochronne

Lasy wodochronne

HCVF 4.2 - Lasy glebochronne

Lasy glebochronne

HCVF 6 - Lasy kluczowe dla tożsamości kulturowej lokalnych społeczności

Lasy kluczowe dla tożsamości kulturowej lokalnych społeczności

W ramach konsultacji społecznych wyznaczono miejsca ważne dla miejscowej społeczności takie jak: cmentarze, grobowce, mogiły, kurhany.

Kategoria ochronności HCVF

Zasady gospodarowania w lasach HCVF

 opracowane przez

Związek Stowarzyszeń „Grupa Robocza FSC – Polska

„Kryteria wyznaczania Lasów o szczególnych walorach przyrodniczych (High Conservation Value Forests) w Polsce”

Adaptacja do warunków Polski, lipiec 2006

HCVF 1.1.a

Każde działanie w lesie tej kategorii musi wynikać z potrzeb ochrony przyrody. W zasadzie dopuszczalne są tylko działania wynikające z planu ochrony lub zadań ochronnych (inne muszą być zatwierdzone decyzją wojewody).

HCVF 1.1.b

Należy oczekiwać zasad zagospodarowania polegających na kompromisie potrzeb gospodarki i ochrony, wyrażających się modyfikacjami w szczegółowych sposobach prowadzenia tej gospodarki tj. przynajmniej w pewnym stopniu odmiennych niż w pozostałych lasach. W przypadku istnienia planów ochrony dla form ochrony przyrody, należy oczekiwać przeniesienia ustaleń tych planów do planu urządzenia lasu.

HCVF 1.2

W związku z różnorodnością wymagań poszczególnych gatunków, nie można określić wspólnych zasad gospodarowania w lasach tej grupy. Rozstrzygające znaczenie ma kryterium zachowania populacji i siedlisk odpowiednich gatunków w tzw. "właściwym stanie ochrony" (favourable conservation status, FCS), tak jak definiuje go Dyrektywa Siedliskowa UE i polskie prawo ochrony przyrody. Szczegółowe kryteria FCS muszą być określone dla każdego gatunku z osobna przez specjalistów od danego gatunku.

HCVF 2

Celem jest tu samo zachowanie charakteru wielkiego kompleksu leśnego - co w zasadzie nie nakłada szczególnych wymogów na gospodarkę leśną jako taką. Jednak dla zachowania "szczególnych wartości przyrodniczych":

a) może być potrzebna kontrola wpływu gospodarki leśnej na strukturę krajobrazu leśnego (zachowanie "mozaiki" drzewostanów, w tym udziału w tej mozaice elementów kluczowych dla różnorodności biologicznej - np. starodrzewi);

b) może być potrzebna szczególna ochrona pewnych istotnych w krajobrazie "zbieżności przestrzennych" (np. starodrzewy przy jeziorach - b. ważne dla pewnych gatunków ptaków);

c) może być potrzebna ochrona - także czynna - niektórych małych ale ważnych elementów krajobrazu (np. łąk śródleśnych, innych powierzchni otwartych wśród dużych kompleksów leśnych)

d) ochrona całości kompleksu lub jego części przed nadmierną penetracją ludzką.

HCVF 3.1

Wyznaczone obszary powinny być wyłączane z użytkowania - należy oczekiwać ich "przeznaczenia do ochrony przyrody", nawet jeżeli nie będą objęte ustawowymi formami ochrony przyrody (w praktyce zwykle nie należy w nie ingerować, chyba że występują szczególne potrzeby przyrodnicze).

HCVF 3.2

Generalnym kryterium jest zachowanie siedliska przyrodniczego (ekosystemu) we "właściwym stanie ochrony". W praktyce gospodarka leśna powinna być prowadzona w sposób zapewniający:

a) zgodność docelowego typu drzewostanu ze składem odpowiedniego naturalnego zbiorowiska leśnego;

b) niepomniejszenie udziału % starodrzewi i zachowanie ich ciągłości przestrzennej;

c) niepomniejszanie średniego wieku i zasobności;

d) zachowanie lub pilne i intensywne odtwarzanie elementów ważnych dla różnorodności biologicznej ekosystemu (grube drzewa, martwe drzewa, wykroty)

HCVF 4.1

Stosuje się zasady zagospodarowania zapewniające stałą obecność szaty leśnej, a więc rębnie częściowe, gniazdowe, stopniowe lub przerębową. Rębnia zupełna może być stosowana tylko w sytuacjach klęskowych". "W strefie bezpośrednio przyległej do źródeł i ujęć wody, w lasach łęgowych, na torfach i na siedliskach bagiennych, wzdłuż linii brzegowej cieków i zbiorników wodnych oraz w strefach wododziałowych obowiązuje zakaz stosowania środków chemicznych - z wyjątkiem przypadków gdy zagrożone jest istnienie lasu.

HCVF 4.2

W lasach glebochronnych przyjmuje się ogólną zasadę trwałości szaty leśnej i umiarkowanego stosowania cięć pielęgnacyjnych, sanitarnych i odnowieniowych - rębniami złożonymi oraz dąży do wytworzenia dolnego piętra lub podszytu ( z wyjątkiem siedlisk ubogich), o ile nie występują one naturalnie w danym zbiorowisku. Od powyższych zasad dopuszcza się odstępstwa:

− w drzewostanach silnie uszkodzonych przez czynniki biotyczne, abiotyczne i antropogeniczne może być stosowana rębnia zupełna z nawrotem cięć 5 - 7 lat,

− w drzewostanach zniszczonych należy możliwie najwcześniej wprowadzić odnowienie z wykorzystaniem w razie potrzeby gatunków szybko rosnących i przedplonowych.

HCVF 6

Zagospodarowanie powinno uwzględniać wolę i opinię lokalnej społeczności. Nie powinno jednak stać w sprzeczności z możliwością zachowania pozostałych zidentyfikowanych wyższych wartości ochronnych lasu.