Wydawca treści
Lasy regionu
Drzewostany na terenie RDLP w Olsztynie charakteryzują się bardzo dużym zróżnicowaniem. Wynika to przede wszystkim z historii geomorfologicznej związanej ze wszystkimi zlodowaceniami występującymi na terenie naszego kraju.
Drzewostany na terenie RDLP w Olsztynie charakteryzują się bardzo dużym zróżnicowaniem. Wynika to przede wszystkim z historii geomorfologicznej związanej ze wszystkimi zlodowaceniami występującymi na terenie naszego kraju.
Północna część zasięgu administracyjnego olsztyńskiej dyrekcji jest bardziej urozmaicona. Z powodu większej ilości opadów i żyźniejszych gleb, głównie pochodzenia polodowcowego, występują tu drzewostany liściaste i mieszane.
Część środkowa charakteryzuje się nieco słabszymi siedliskami, które powstały na terenach moren czołowych oraz z materiałów międzymorenowych. W tej części dominują siedliska borowe świeże. Jednak w pasie od Miłomłyna do Strzałowa znajdują się największe kompleksy leśne Lasów Taborskich, Puszczy Napiwodzko - Ramuckiej i Puszczy Piskiej ( w części administrowanej przez RDLP w Olsztynie ) oraz najbardziej urokliwe krajobrazowo tereny leśne przeplatane licznymi jeziorami.
Najbardziej na południe wysuniętą część RDLP Olsztyn charakteryzują siedliska i zbiorowiska roślinne typowe dla terenów będących niegdyś rozlewiskami wód polodowcowych. Fakt ten decyduje dziś o składzie gatunkowym drzewostanów, gdzie niepodzielnie panuje sosna oraz brzoza - gatunki najmniej wymagające co do żyzności gleby.
KLIMAT
Duże zróżnicowanie drzewostanów wynika również z tego, że na obszarze RDLP klimat kontynentalny ściera się z klimatem atlantyckim i dlatego też znajdziemy tutaj fragmenty drzewostanów typowych dla obszarów borealnych jak i drzewostany charakterystyczne dla terenu Pomorza.
Cechy klimatu na terenie RDLP w Olsztynie:
ilość opadów rocznych 500 mm - 634 mm
średnia temperatura 7,0 - 7,7 oC
okres wegetacji wynosi od 190 dni do 200 dni.
GLEBY I SIEDLISKA
Pod względem gatunku panującego w drzewostanach, lasy olsztyńskie można podzielić na trzy rejony. Największy z nich, obejmujący Kurpie oraz południowe części Warmii, Mazur, to rejon z drzewostanami sosnowymi. W części północnej przeważają dąb i świerk pospolity. W zachodniej części występuje buk. W ujęciu statystycznym gatunkiem dominującym w olsztyńskich lasach jest sosna. Pozostałe gatunki zajmują: Brz - 10%, Db, Kl, Wz, Js - 8%, Ol, Św - po 6%, Bk - 4%.
Najnowsze aktualności
Szkółkarze leśni doskonalą umiejętności zawodowe
Szkółkarze leśni doskonalą umiejętności zawodowe
Uczestnicy szkolenia Szkółkarstwo leśne – aktualne rozwiązania praktyczne i regulacje prawne” 14 listopada 2014 r. w ramach szkolenia „Szkółkarstwo leśne – aktualne rozwiązania praktyczne i regulacje prawne”, odwiedzili Gospodarstwo Szkółkarskie Mielno w Nadleśnictwie Olsztynek.
Szkolenie zorganizował Ośrodek Rozwojowo-Wdrożeniowy Lasów Państwowych w Bedoniu, adresatami szkolenia byli pracownicy Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Olsztynie, leśniczowie szkółkarze oraz pracownicy działów technicznych zajmujący się tematyką selekcji, nasiennictwa i szkółkarstwa. Szkolenie prowadził doświadczony leśniczy szkółkarz Zygmunt Kurs –oraz podleśniczy szkółkarz Patryk Głuszek. Obaj Panowie przedstawili wszystkie profile działalności gospodarstwa szkółkarskiego czyli hodowlę sadzonek z zakrytym systemem korzeniowym w warunkach kontrolowanych, hodowlę sadzonek z odkrytym systemem korzeniowym w szkółce gruntowej oraz produkcję substratów torfowych na potrzeby szkółkarstwa kontenerowego. Omówili technologię produkcji sadzonek z zakrytym systemem korzeniowym, prezentując jednocześnie wykorzystywaną infrastrukturę: tunele foliowe, otwarte pola hodowlane i halę siewu. W nowo wybudowanej chłodni do zimowego przechowywania sadzonek dyskutowano o różnych metodach przechowywania sadzonek. Uczestnicy szkolenia mieli okazję „na żywo" obejrzeć proces produkcji substratów torfowych w mieszalni substratów – jednej z dwóch tego typu inwestycji w Lasach Państwowych. Ponieważ Gospodarstwo Szkółkarskie Mielno hoduje sadzonki z zakrytym systemem korzeniowym dla nadleśnictw wchodzących w skład Regionalnej Dyrekcji dużo czasu poświęcono zagadnieniom związanym z logistyką sadzonek. Spotkanie na terenie tak nowoczesnego obiektu było okazją do przedyskutowania praktycznych zagadnień związanych z organizacją prac szkółkarskich, współpraca pomiędzy nadleśnictwami oraz nowymi wymaganiami jakie stawia się leśniczym szkółkarzom. Szkolenie zakończono wymianą doświadczeń oraz koleżeńskimi rozmowami przy ognisku.
