Asset Publisher Asset Publisher

Zielony Punkt Kontrolny

17.04.2024 | Nadleśnictwo Olsztynek

Nadleśnictwo Olsztynek propaguje ideę biegów na orientację oraz udostępnia fragmenty lasu do uprawiania tej dyscypliny. Obecnie funkcjonuje obszar edukacji topograficzno-przyrodniczej Uroczysko Kołatek, które należy do sieci projektu Zielony Punkt Kontrolny

Zielony Punkt Kontrolny to tworzenie sieci stałych punktów kontrolnych oraz wykonywanie specjalistycznych, bardzo szczegółowych map według norm ustanowionych przez Międzynarodową Federację Orienteeringu.

Bieg na orientację zwane też Orienteering'em to dyscyplina w której zawodnik posługując się mapą i kompasem ma za zadanie w jak najkrótszym czasie przebiec określoną trasę wyznaczoną w terenie (zazwyczaj jest to las) przez punkty kontrolne. Przebieg pomiędzy punktami kontrolnymi jest dowolny i właśnie wybór wariantu przebiegu stanowi istotę biegu na orientację.

Sukcesem jest samo pokonanie trasy i odnalezienie w określonej kolejności wszystkich punktów kontrolnych. W ciemno możemy zagwarantować, że każdy komu uda się pokonać trasę odczuje wielką satysfakcję. Im trasa jest trudniejsza tym ta satysfakcja będzie większa.

Mapa do biegu na orientację jest bardziej szczegółowa od tradycyjnej mapy topograficznej. Sporządzana jest według zasad określonych przez IOF. Większa część rysunku mapy przedstawia tzw. przebieżność lasu, która ma wpływ na wybór wariantu biegu do punktu kontrolnego. Kolor biały przedstawia las bardzo dobrze przebieżny, żółty teren otwarty (np. łąka, pola uprawne), odcienie zielonego – gęstość roślinności wpływającą na tempo biegu (ciemnozielony – roślinność hamująca bieg o 90% i więcej), niebieski – obiekty wodne (strumienie, bagna, jeziora, studnie, hydranty itp.), brązowy – rzeźba terenu (górki, obniżenia, muldy, kopce itp.), czarny – pozostałe szczegóły mogące pomóc w dokładnym umiejscowieniu się na mapie (drogi, kamienie, paśniki, ambony itp.).

Zielony Punkt Kontorlny "Dzikie Łąki"

Zielony Punkt Kontorlny "Kołatek Świerkocin"

Resources to get

Asset Publisher Asset Publisher

Back

Czy soplówki to zwiastun wczesnej i srogiej zimy?

09.10.2014 | Justyna Haładaj

W lesie, na starych, powalonych bukach pojawiły się podobne do lodowych nawisów, białe i zjawiskowo piękne twory. Czy to zapowiedź zimy ? Nic podobnego! To dzieło przyrody ożywionej!

Soplówka bukowa to gatunek z królestwa grzybów, należący do rodzaju taksonomicznego soplówek. Jego plechy przybierają misterne, zjawiskowo piękne formy o ażurowej strukturze. Owocniki osiągają nawet 40 cm średnicy.

To ogromna rzadkość w świecie grzybów - wyjaśnia Jarosław Opas, inżynier nadzoru Nadleśnictwa Olsztynek. Soplówka bukowa podlega ochronie ścisłej i znajduje się na Czerwonej Liście, jako gatunek narażony na wymieranie. Do rozwoju grzybni potrzebuje dużej wilgotności oraz grubych, leżących pni bukowych, rzadziej rośnie na innych gatunkach liściastych.

Jarosław Opas uważa, że to powód do dumy leśniczych, ponieważ ich dbałość o zwiększanie zasobów martwego drewna w ekosystemie daje już wymierne efekty. Zwiększa się bioróżnorodność. W nadleśnictwie pojawiły się 2 nowe stanowiska tego chronionego grzyba. Ponieważ gatunek ten częściej spotykany jest w rejonach górskich, w naszych lasach wybrał rejon Wzgórz Dylewskich.

Co zatem zwiastuje soplówka bukowa ?

Jest dowodem na stałą poprawę kondycji ekosystemów leśnych. Jako grzyb saprofityczny rozkłada ligninę zwartą w drewnie przez co przyspiesza jego powrót do cyklu obiegu materii. Soplówki do rozwoju potrzebują dużej wilgotności, dlatego ich występowanie świadczy o poprawie lokalnego bilansu wodnego. Mamy nadzieję, że sopolówki zwiastują sukces aktywnych metod ochrony ekosystemów leśnych, stosowanych, na co dzień, przez leśników z Nadleśnictwa Olsztynek. Te przepiękne zdjęcia potwierdzają sens zwiększania ilości martwego drewna w naszych lasach.

fot. Jarosław Opas Nadleśnictwo Olsztynek

Soplówka bukowa Hericium coralloides ma kształt przypominający koralowce. Tworzy kolczasty hymenofor, pokrywający niemal cały owocnik. Powierzchnię gałązek porastają skupienia skierowanych ku dołowi „kolców" długości 1-1,5 cm. Spotykana w lasach liściastych i mieszanych najczęściej na terenach górskich. Owocniki wysokości do 25 cm o kulistym lub wydłużonym nieregularnym kształcie. Spotykane są na leżących, rozkładających się pniach gatunków liściastych. Najczęściej są to buki, rzadziej dęby, sporadycznie inne gatunki. Przy dużym szczęściu łatwo dostrzec pień często licznie pokryty białymi, nietrwałymi owocnikami. Soplówki pojawiają się od sierpnia do października. Z czasem owocniki żółkną i podczas obumierania brązowieją.