Na terenie Polski występuje ryjówka:

•     malutka (dł. 4-6 cm, masa ciała 2,5-6 g),
•     aksamitna (dł. 6–8 cm, masa ciała 7-15 g),
•     średnia tzw. białowieska (występująca w Puszczy Białowieskiej),
•     górska (żyjąca tylko w Sudetach i Karpatach).

Jest trudna do obserwacji, gdyż prowadzi skryty tryb życia. Sierść koloru brunatno-szarego, od spodu jaśniejsza, wydłużony ryjek, pokryty długimi i licznymi włosami czuciowymi.  

Gniazduje w opuszczonych norach gryzoni, w zmurszałych pniach, chętnie wykorzystuje kanały kretów. Żyje maksymalnie do 14 miesięcy.

Nie zapada w sen zimowy i jest tak samo aktywna zarówno w dzień jak i w nocy z krótkimi przerwami na odpoczynek.  Zwierzę to posiada bardzo intensywną przemianę materii. Dorosła ryjówka zjada w ciągu doby pokarm w ilości 150-200% wagi swego ciała!  Jeśli ryjówka w ciągu kilku godzin nie znajdzie pokarmu – ginie. Jej menu stanowią głównie larwy owadów, pająki, owady, dżdżownice i ślimaki. Zęby ryjówki mają czerwono-brunatne zakończenie, to efekt wysycenia związkami żelaza, dzięki czemu zęby praktycznie nie ścierają się przez całe jej życie.

U ryjówek występuje bardzo ciekawe zjawisko Dehnela czyli zdolność sezonowej zmienności wielkości narządów wewnętrznych. Spowodowane jest to koniecznością oszczędzania energii, wynikającą ze spadku ilości pokarmu w okresie zimowym. Ryjówka aksamitna zimą zmniejsza objętość czaszki o 15 %, a ciężar mózgu nawet o 30 %.